-
1 тын
I сущ.1) дыха́ние, вздох; вдох || дыха́тельныйтынны буа торган — затрудня́ющий дыха́ние
тын көпшәсе — дыха́тельная тру́бка
2) прост. во́здухкамераның тыны чыккан — во́здух из ка́меры ( велосипедной) весь вы́шел
3) пар вы́хода, выдыха́ния ( в прохладно-влажную погоду)тын беленә башлаган — стал заме́тен пар дыха́ния ( при низкой температуре)
4) перен. возде́йствие, влия́ние; духреволюциянең кайнар тыны — горя́чее дыха́ние револю́ции
5) диал. душа́, духтыны барның өне бар — (посл.) име́ющий ду́шу име́ет и го́лос (т.е. может и протестовать, и голосить)
•- тын алу- тын алыш
- тын бетү
- тын куырылдыру
- тын куыру
- тын кысылу
- тын өрү
- тын тарыгу
- тын юлы
- тын юллары
- тынны тарыктыру
- тын чыгару
- тынны чыгару••тын алган тавыш та чыкмау (ишетелмәү, сизелмәү) — быть соверше́нно беззву́чным (букв. не слы́шать и зву́ка дыха́ния)
тын алганны (алганын, алганыңны) да сизү (белү) — знать всю подного́тную (букв. знать и то, как ды́шится кому́; кто, как, чем ды́шит и т. п.)
тын алдырмау, тын (да) алырга (да) бирмәү — не дава́ть переды́шки
тын (да) алдырмы́йча — не дава́я передохну́ть; без переды́шки
тын кабу (кысу, тоту) — затрудня́ть/затрудни́ть дыха́ние
- тын алмастантынны (тынын, тыныңны) арттан (эчтән) алу — груб.-прост. дыша́ть че́рез зад, отма́лчиваться от стра́ха, выжида́ть молчко́м, ждать забве́ния просту́пка
- тын да алмыйча
- тын да чыгармыйча
- тын да тартмыйча
- тын алырга да онытып
- тын алуны да онытып
- тын кысу
- тын да чыгармау
- тынын да чыгармау
- тыны да чыкмый
- тының чыкмасын
- тының да чыкмасын
- тыныңны да чыгарма
- тыныңны да чыгарасы булма II сущ.прост. коро́ткий промежу́ток вре́мениIII 1. прил.бер тын эшләп алу — немно́го порабо́тать
1) в разн. знач. ти́хийтын һава — ти́хая пого́да (букв. во́здух)
тын елга — ти́хая река́
тын урын — ти́хое ме́сто
тын почмак — ти́хий у́гол (уголо́к)
тын төн — ти́хая ночь
урман тын — лес тих, в лесу́ ти́хо
2) ти́хий, молчали́выйбик тын кеше — о́чень ти́хий челове́к
2. нареч.ул гел тын — он всегда́ молчали́в
ти́хо; молчали́воурамда тын — на у́лице ти́хо
шул кадәр тын ки... — так ти́хо, что...
- тын булу- тын калу 3. сущ.; редко1) см. тынлыкурман тынында — в тиши́ ле́са
2) поко́й, успокое́ниеIV 1. диал.; прил.тынымны, көнемне бозма — (погов.) не наруша́й мой поко́й ( говорится нежелательному жениху)
перело́жный2. сущ.тын җир — перело́жная земля́
перело́гтынга калдыру — оста́вить на (как) перело́г
-
2 дикий
-ая; -ое1) кыргый; кыр2) кыр...ы; киек3) вәхши, кыргый4) аулак, тын, кеше аяк басмаган5) перен. [чиктән тыш] тупас, дуамал6) перен. әкәмәт, кыргый, гаҗәп, сәер, акылга сыймаслык7) перен.; разг. кыргый, тартынучан, оялчан, оялучан8) разг. бик көчле, искиткеч зур•- отдыхать диким способом -
3 дикий
1. прил.ҡырағай, ҡыр2. прил.ҡыр...ы3. прил.вәхши, ҡырағай4. прил.аулаҡ, тын, кеше аяғы баҫмаған5. прил. перен.тупаҫ, ҡырағай6. прил. перен.сәйер, аҡылға һыймаған7. прил. перен., разг.ҡырыҫ, ҡырағай8. прил. разг.иҫ киткесдикий камень — бик ҡаты (күбеһенсә, һоро төҫтәге) тау тоҡомо
См. также в других словарях:
тымырсык — диал. 1. Тын, тыныч, җилсез (көн, һава, су һ. б. ш. тур.). рәв. Әкрен, тын. Басынкы, тыныч (кеше тур.) 2. Бик әкрен генә исә торган (җил тур.) 3. диал. Томанлы, тонык тымызык ут шәүләсе … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
тынык — диал. 1. Тын, тыныч, җилсез (көн, һава, су һ. б. ш. тур.). рәв. Әкрен, тын. Басынкы, тыныч (кеше тур.) 2. Бик әкрен генә исә торган (җил тур.) 3. диал. Томанлы, тонык тымызык ут шәүләсе … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
